Kitabın Künyesi :
Yayın: Can Yayınları
Basım: 1.basım 2016
Sayfa Sayısı: 134
Öncelikle şunu söylemeliyim Cemil Kavukçu hakkında bir fikrim yokken almıştım bu kitabı. Yazar seçerken yanlışlıkla basmıştım ve bir kitabını alayım bari dedim. Deniz ile ilgili öykülerini topladığı kitabını almış oldum böylelikle. Ama bu kitapta yer alan öykülerin çoğu daha önce başka kitaplarında da yer almış öykülerden oluşmakta.
Cemil Kavukçunun da dediği gibi okuması zor bir kitap. Ama insana zevk veren yanı var. İlk başlarda öyküler birbirinden bağımsız gelmeye başlasa da bir noktadan sonra olaylar ve öyküler birbirini takip etmeye başlıyor. Cemil Kavukçu'nun anlatımı sayesinde sizde romanın içinde yer alan biri gibi hissediyorsunuz.
Bu kitap daha çok edebi zevk almak için okunacak bir kitap ve bu kitap sayesinde en az bir kez daha Cemil Kavukçu okumayı düşünüyorum.
Puanım:7/10
Sonuç: Okunması gereken kitap
Kitapta Altını Çizdiğim Yerler :
Ölüme
terk edilmiş sağır, korkunç bir gemi vardı karşımda.
Yaradana
sığınıp birazda içtiğim votkalardan cesaret alarak o zor soruyu sordum.
‘‘Çarkçıbaşım’’ dedim, ‘‘makinedeki arıza büyük galiba…’’
‘‘Yaklaştıkça
çirkinleşiyordu gemi. Yaşaması güç berbat bir yerdi…’’
Unutmayacaktık.
O, günlerce, gecelerce ağzına takılmış zokayla gemiyi izleyecek, peşimizi
bırakmayacaktı. Ne o bakışı unutabilecektik ne de o tiz sesi. Başını sudan
çıkarıp bize bakar, o tiz sesiyle ağzındaki zokanın hesabını sorar diye koylarda
demirlemeyecektik artık. NOHAP bundan böyle arızalanmayacak, gemimiz
ağlamayacaktı.
Ama
çarkçıbaşımız…
Çarkçıbaşımız
her gece daha çok içecekti. Kural buydu; deniz denize dayanabilenlerin işiydi.
Kitabın son hikayesi ayrıca güzel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder