Babamın Kitabı Urs Widmer (İnceleme)

     Kitabın Künyesi :

Yayın: Ayrıntı Yayınları

Basım: 1.basım 2011

Sayfa Sayısı: 159

Çevirmen: Zehra Aksu Yılmazer

      ''Benim babam komünistti. Hep komünist olmamıştı tabii; öldüğünde artık komünist değildi zaten.'' diye başlıyor kitabımız. Babasının kendi hayatını yazdığı kitap ortadan kaybolduktan sonra oğlunun kitabı tekrar yazmasını konu alıyor kitap.

     Kitapta ilk dikkat edeceğiniz şey paragraf yok nerdeyse sayfalarca düz yazı. Aradaki paragraflar bölümleri ayırmak için kullanıldığı söylenebilir. Kitabı okumak zevkli hatta kitap sevenler için daha da zevkli konuma geliyor. Kitap seven ve çevirmen bir insanı anlattığı için bilmediğimiz pek çok kitap ve yazar ile karşılaşıyorsunuz. En zevklisi bu kitapları araştırmak oluyor fakat çoğu Türkçeye çevrilmemiş bile. Urs Widmer'in de kitaplarının çevrilmediği düşünülürse ayrı bir ironi. Fakat kitaptan öğrendiğim ve beni en çok etkileyen roman ''Adsız Ülke'' oldu. Alain-Fournier'in yazdığı ilk ve tek roman 28 yaşında vurularak ölmüş. Bu kitap bu yüzden okuma listeme eklendi.

    Kitabın başlarında insanın aldığı zevk daha fazla sanki ilk başlara yazar daha çok önem vermiş gibi geldi insana. Geçen sene Ayrıntı Yayınlarından ucuzlatılmış kitaplardan yaklaşık 50 tane kitap almıştım içlerinden böyle kitaplar beklemezdim.

Puanım:8/10

Sonuç: Kesinlikle okunması gereken kitap

Kitapta Altını Çizdiğim Yerler :

Ataların, bilmediği aziz heykellerinde yaşamaya devam eden ataların şarkısıydı belki de bu.

Amcası sunağın üzerindeki siyah örtüyü kaldırdı ve örtünün altından büyük, kara bir kitap çıkardı; kenarları altın varaklı, kurdele ayraçlı kocaman cildin sırtında Karl’ın adı yazıyordu. Karl. Amcası bütün topluluğa sesleniyormuşçasına yüksek bir sesle, ‘‘Bu Beyaz Kitap’’ dedi. ‘‘Adı böyle çünkü içinde bir sürü beyaz sayfa var. Ölene kadar geçirdiğin her günü bu kitaba yazacaksın. Uzun ya da kısa ama kendi tarzında. Burada hepimizin yaptığı gibi kısa ya da uzun ama kendi tarzımızda. Yazı yazmayı hiç öğrenmemiş olanlar bile kitaplarına her gece üç çarpı işareti koyarlar.’’

Nehir boyunca yürürken şiirlerden, iyi şiirin nadiren yazıldığından, yazıldığında da nedeninin bilinmediğinden bahsettiler.